"Tadżykistan - góry Pamiru rowerem".

Uczestnicy: Paweł Wielgan, Andrzej Dzich, Maciej Łobocki.

Prelegent: Paweł Wielgan.

Tadżykistan to przepiękne krajobrazy, porywające widoki, gościnni ludzie i piekielnie ciężkie trasy. W tym roku Kompanija trojga przyjaciół: Komendant, Nestor i Pajo przejechała rowerem przez szlaki Pamiru. Ciężkie drogi trasy Pamir Highway powodowały, że nie robiliśmy tak jak zwykle 100 czy 120 km dziennie, tylko połowę tego dystansu. Przez 3 tygodnie spotykaliśmy sporo rowerzystów podbijających Pamir: z Niemiec, Rosji, Polski, Hiszpanii, Nowej Zelandii, Kazachstanu i Chin.

Jechaliśmy Pamir Highway zarówno drogą M41 jak i trasą wzdłuż granicy z Afganistanem nad rzeką Panj. Zdobyliśmy dwie większe przełęcze: Akhbai Koitezek 4272 m n.p.m i Akhbai Khargush 4344 m n.p.m., spaliśmy też na wysokości 4200. Niestety nie dojechaliśmy do największej, mierzącej 4655 m n.p.m. słynnej przełęczy AkBajtał, ale za to wybraliśmy przeprawę przez malowniczy Korytarz Wachański. W najwyższych punktach naszej trasy przez kilka dni nie było zasięgu, wiosek i sklepów, więc przydały się dania liofilizowane. Wodę piliśmy z rzek wrzucając tabletki do uzdatniania wody, a panele solarne ładowały nam powerbanki. Na całej trasie nie obyło się bez wymiotów i sensacji żołądkowych.

Były też zabytki: w wiosce Vrang weszliśmy na ruiny buddyjskiego klasztoru, zwiedziliśmy ruiny twierdzy Kha Kha, największy w Dolinie Wachańskiej zamek - twierdzę Yamchun oraz twierdzę Hisor koło Duszanbe. W stolicy zwiedziliśmy Muzeum Starożytności z 13-metrowym posągiem Buddy i zobaczyliśmy bogate zbiory Muzeum Narodowego. Obowiązkowo odwiedziliśmy bazar, gdzie kupiliśmy przyprawy i lokalne specjały. W każdym miasteczku czy wiosce czuwały nad nami wizerunki prezydenta Rahmona pozdrawiającego mieszkańców. Była to zdecydowanie nasza najtrudniejsza wyprawa na której mocno dostaliśmy w kość, ale jak zawsze było warto.